Η ευθύνη ορισμένων χωρών για την έκρηξη του Β› Παγκοσμίου Πολέμου αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα από τα κεντρικά θέματα συζήτησης, τόσο στους κόλπους της ακαδημαϊκής κοινότητας όσο και μεταξύ των πολιτικών ακτιβιστών. Θεωρούμε ότι η προσπάθεια να βρεθεί η ρίζα των σημερινών προβλημάτων σε ιστορικές διαδικασίες και σε γεγονότα του παρελθόντος, η στροφή της προσοχής προς τα διδάγματα του παρελθόντος, είναι πολύ σημαντική. Το άρθρο αυτό υποστηρίζει ότι η επιθυμία επιτάχυνσης της πτώσης του σταλινικού καθεστώτος οδήγησε παραδόξως τους αναρχικούς στην αλληλεγγύη τους με τη Σοβιετική Ένωση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταυτόχρονα, ο Μαξίμωφ, αναφερόμενος στην επεκτατική εξωτερική πολιτική των μεγάλων δυνάμεων ως παράγοντα που οδήγησε σε μια νέα παγκόσμια τραγωδία, και οι υποστηρικτές του αξιολόγησαν τον φασισμό ως τον κύριο ένοχο για την παγκόσμια σύρραξη. Επιπροσθέτως, απέδωσαν στις ελίτ της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της ΕΣΣΔ την ευθύνη για την ενθάρρυνση της επεκτατικότητας της Γερμανίας και της Ιταλίας στα διάφορα στάδια που αυτή ακολούθησε. Οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΣΣΔ δεν θεωρήθηκαν ως ο κύριος ένοχος των γεγονότων αυτών.
* Ο Ντιμίτρι Ρουμπλιώφ (Дмитрий Рублев) είναι διδάκτωρ ιστορικών επιστημών του Κρατικού Πανεπιστήμιου της Μόσχας Λομονόσοφ (MGU).