Στο παρόν άρθρο προτείνεται η άποψη ότι το τραγικό εκδηλώνεται τόσο ως επιτέλεση όσο και ως ιδέα, ότι το τραγικό στο θέατρο είναι χρήσιμο να προσεγγίζεται τόσο ως αισθητική, όσο και ως φιλοσοφική κατηγορία∙ η τραγική εμπειρία δεν είναι μόνο του ήρωα πάνω στη σκηνή, αλλά και του θεατή και συντελείται όχι μόνο στο επίπεδο της σκέψης και της θεωρητικής νοηματοδότησης, αλλά και στον αισθητηριακό κόσμο του θεατή. Οι ήρωες αλλά και οι θεατές, εμφανίζονται ως παίκτες και παίγνια του κόσμου, μέσω της σχέσης που αναπτύσσουν με την ψηφιακή τεχνολογία.
Τhe current paper explores the notion of the tragic in the performances of the ancient Greek tragedy and suggests that it is manifested both in terms of logos, characters, thematic conflict, that is, as a theory, and at the level of the atmosphere, in the sensory context, that is, as a performative phenomenon; it does not depend on character or the idea of guilt by arguing that tragedy must first and foremost be regarded as a matter of tragic experience and, at that, must be considered as a theatrical category. Tragic heroes, likewise the audience, appear as players and play-things of the world, through the relationship that they develop with the digital technology within contemporary theatre performances.
* Η Αγγελική Πούλου είναι Δρ. θεατρικών σπουδών, διδάσκουσα στο Τμήμα Ψηφιακών Τεχνών και Κινηματογράφου του Ε.Κ.Π.Α. Μέλος της καλλιτεχνικής κολεκτίβας Medea Electronique (www.medeaelectronique.com).