Στην διετία 1936-1937, οι σπουδαστές της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών θα επιδιώξουν να συστηθούν για πρώτη φορά στο κοινό μέσα από δύο ανεξάρτητες ομαδικές εκθέσεις οι οποίες οργανώθηκαν στην αίθουσα του Παρνασσού χάρη στην πρωτοβουλία του νεοσύστατου Σπουδαστικού Συλλόγου της ΑΣΚΤ. Οι εκθέσεις αυτές επιστέφουν έναν κύκλο σπουδαστικών κινητοποιήσεων ο οποίος άνοιξε το 1934 και ορίζουν μια διαδικασία καλλιτεχνικής απόσχισης των σπουδαστών από την επίσημη διδασκαλία της Σχολής στη βάση ενός καλλιτεχνικού προτάγματος με σημείο αναφοράς τον ρεαλισμό. Αυτό το άρθρο εξετάζει τους όρους της καλλιτεχνικής αυτονόμησης των σπουδαστών όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από τις εκθέσεις του 1936-1937 και επιχειρεί να ερμηνεύσει τη μεσοπολεμική στροφή των σπουδαστών στον ρεαλισμό από την σκοπιά μιας πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης που έμοιαζε να απαντά στο σταθερό πρόβλημα της ελεύθερης προσωπικής καλλιτεχνικής έκφρασης.
In the years 1936-1937, the students of the Athens School of Fine Arts introduced themselves for the first time to the public through two independent group exhibitions organized in the ‘Parnassos’ gallery at the initiative of the Student Association. These group exhibitions conclude a series of student protests started in 1934 and mark the students’ negation of ASFA’s official teaching as long as their artistic turn towards realism. This paper examines the conditions of this significant breaking away from ASFA’s official teaching and attempts to analyze the students’ shift towards realism from the perspective of a political radicalization which in the mid-war years seemed to favor the free and personal artistic expression.
* Η Χριστίνα Δημακοπούλου είναι Διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ.