Με στόχο να εκτιμηθεί η απόσταση από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ο Χομπσμπάουμ έκανε τη δική του αποτίμηση γύρω από τις προοπτικές της ιστοριογραφίας για τη Ρωσική Επανάσταση, το πρώτο μέρος του άρθρου ανιχνεύει πώς το μετασοβιετικό ιδεολογικό και γεωπολιτικό πλαίσιο επηρέασε το έργο των ιστορικών. Οι προσδοκίες για την υπέρβαση των ερμηνευτικών ορίων του Ψυχρού Πολέμου που καλλιεργήθηκαν στη δεκαετία του 1990 δεν επιβεβαιώθηκαν πάντοτε, ωστόσο ο όγκος του υλικού που κατέστη προσβάσιμος στην έρευνα οδήγησε σε σημαντικές προόδους, ιδίως στα πεδία της κοινωνικής και πολιτιστικής ιστορίας. Το δεύτερο μέρος επιχειρεί μια σύντομη επισκόπηση της δυτικής, κυρίως αγγλόφωνης, αλλά και γαλλόφωνης και γερμανόφωνης ιστοριογραφικής παραγωγής σχετικά με την Επανάσταση του 1917 κατά την τελευταία εικοσαετία. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος του κειμένου, λαμβάνοντας υπόψη την κίνηση που σημειώθηκε πρόσφατα γύρω από την εκατονταετηρίδα, γίνεται διάκριση ανάμεσα στη δυνατότητά μας να συγκεντρώνουμε περισσότερα στοιχεία και τη δυνατότητά μας να καταλάβουμε, για να υποστηριχθεί πως η ιστορική γνώση για την επανάσταση αφορά τον ευρύτερο ιδεολογικοπολιτικό συσχετισμό και όχι στενά τους επαγγελματίες της ιστορικής επιστήμης.
Κατεβάστε το άρθρο σε μορφή pdf
* Ιστορικός, Πανεπιστήμιο Βιέννης.