Στο άρθρο αυτό, ακολουθώντας την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του Abensour, θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε στο ίδιο συμπέρασμα: την κατάδειξη του αντικρατισμού και της ανθρωπολογίας του Μαρξ. Για να το επιτύχουμε αυτό δεν θα καταφύγουμε στα κείμενα της νεότητας, αλλά στις έρευνες των τελευταίων χρόνων, στα Εθνολογικά Σημειωματάρια. Θα υποστηρίξουμε ότι υπάρχει ένα ανθρωπολογικό συνεχές που διατρέχει το μαρξικό έργο, από τη φιλοσοφική ανθρωπολογία της δεκαετίας του 1840 έως την εμπειρική ανθρωπολογία των τελευταίων χρόνων. Επιπλέον, θα υποστηρίξουμε ότι αυτό το συνεχές συγκροτείται από δύο βασικά στοιχεία: τον νατουραλισμό (εννοώντας την επιστημολογική και οντολογική δέσμευση στην εμπειρία) και τον αντικρατισμό (ως την πραγματοποίηση της έννοιας της δημοκρατίας και της ανθρωπολογίας που τη στηρίζει).
* Ο Κώστας Γαλανόπουλος είναι διδάκτωρ πολιτικής φιλοσοφίας του Παντείου Πανεπιστημίου και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου.