Η σύντομη αυτή μελέτη, δομημένη σε τέσσερα μέρη, ασχολείται με τον Λένιν ως θεωρητικό του κράτους και της επανάστασης. Συναντώντας τον Λένιν στη Ζυρίχη και στην Πετρούπολη την κρίσιμη περίοδο 1916-1918, αυτό το άρθρο εστιάζει στην αποτυχία του επαναστάτη διανοητή να συνθέσει δύο θεμελιωδώς ασύμβατα υποδείγματα: το πολιτικό υπόδειγμα μιας προλεταριακής δημοκρατίας, εμπνευσμένης από την Παρισινή Κομμούνα και τα ρωσικά σοβιέτ του 1905 και του 1917, και το ταιυλορικό υπόδειγμα οργάνωσης της παραγωγής και των εργασιακών σχέσεων. Καταλήγοντας, αυτή η ανάλυση επισημαίνει ότι, παρά την τραγική κατάληξη του επαναστατικού εγχειρήματος των μπολσεβίκων, η θεωρία του Λένιν για το κράτος και την επανάσταση όχι μόνον δεν είναι παρωχημένη, αλλά μπορεί ακόμη να συνεισφέρει πολλά στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής εναλλακτικής, εφόσον αντιμετωπίζεται κριτικά και όχι δογματικά.