Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δείξει ότι παρότι ο Λένιν δεν ήταν ένας φιλόσοφος, εντούτοις οι φιλοσοφικές του παρεμβάσεις αποτυπώνουν μια επίγνωση των πολιτικών διακυβευμάτων γύρω από τις φιλοσοφικές αντιπαραθέσεις, αλλά και τη δυνατότητα μιας διαφορετικής πρακτικής της φιλοσοφίας με έμφαση στη χάραξη διαχωριστικών γραμμών από ιδεολογικές/ιδεαλιστικές τοποθετήσεις, νήμα που είναι κοινό σε όλη τη διαδρομή από τον Υλισμό και Εμπειριοκριτικισμό στα Φιλοσοφικά Τετράδια. Σε αυτό το πλαίσιο επιστρέφει σε αυτές τις παρεμβάσεις και προσπαθεί να εντοπίσει τα κομβικά σημεία αλλά και τις εντάσεις που τις διαπερνούν, και παράλληλα συζητά ορισμένους από τους τρόπους με τους οποίους αναγνώσθηκαν μέσα στην ιστορία του μαρξισμού.